Vanochtend zagen we op de webcam van de Zugspitze dat het boven helder was. Met alle bewolking van afgelopen dagen besloten we dan ook meteen om onze planning om te gooien. Zo waren we om kwart voor negen al in Grainau waar we in een enorme gondel stapten naar het Zugspitzplateau. Onderweg in de gondel zagen we beneden ons de enorme Eibsee al liggen waar we later omheen zouden gaan wandelen.
14 juli 2024
Double click Europa 2024
Boven aangekomen hadden we inderdaad geweldig zicht op de ruige bergen rondom de Zugspitze met hun eeuwige sneeuw. De Zugspitze is dan ook de hoogste berg van Duitsland. We liepen van het ene uitzichtpunt naar het andere en staken zo ineens de grens met Oostenrijk over. Aan die kant hing veel meer bewolking, dus snel terug naar het Duitse deel. We zagen mensen omhoogklimmen naar het allerhoogste punt met een kruis erop. Dat lieten we maar even aan ons voorbijgaan. Het was enorm koud, dus gingen we warme koffie drinken in het panorama restaurant, natuurlijk met weer een lekker stukje gebak erbij.
Daarna namen we de Gletsjerbaan een stukje naar beneden. Zo konden we even rondwandelen in de sneeuw met deze keer zicht op het Zugspitzepleau. Na een drankje in het zonnetje op het terras van de skibar namen we de tandradbaan door een enorme tunnel naar beneden, terug naar Grainau.
De jassen konden terug in de auto en daarna liepen we een ronde om de Eibsee. Een prachtig meer met de meest mooie tinten groen, met zicht op de Zugspitze. Een mooie, maar ook pittige wandeling van een uur en drie kwartier. En wat is er lekkerder na zo’n inspanning dan een lekker koud biertje. Die namen we dan ook bij onze late lunch in het Eibseepaviljoen.
Tegen vier uur waren we weer in ons appartement. Even lekker helemaal niks doen en vanavond lekker eten bij het plaatselijke steakhouse.
